Als kind tekende ik veel en hoe ouder ik werd, hoe beter ik wist dat ik iets creatiefs wilde gaan doen. Ik heb me toen ingeschreven voor de opleiding grafische vormgeving, maar ik kwam er al snel achter dat ik niet bezig wilde zijn met opdrachten voor anderen. Na een half jaar ben ik gewisseld naar de richting autonoom beeldende kunst.

In mijn kunst ben ik steeds aan het herontdekken wat cultuur nou eigenlijk is. Omdat ik zelf een gemengde culturele achtergrond heb, ben ik op zoek gegaan naar wat mijn cultuur dan eigenlijk is. Voor mij gaat het heel erg om het omarmen van het tussengebied als mijn eigen cultuur. Het culturele aspect van Nomadisch leven, zwerven in tijden van overpopulatie sprak me heel erg aan. Maar ook het idee van ‘thuis’. Wat is een ‘thuis’ als je continu rond aan het reizen bent.

Eind februari heb ik een week in Schouwen-Duiveland mogen verblijven. Het was op dat moment nog erg rustig op het eiland en de dagen waren nog kort. Ik heb veel van mijn tijd doorgebracht aan het water of in de duinen, rondzwervend in een gebied dat ik niet kende. Dit gaf mij veel inspiratie voor verhalen die ik later uit kon werken op de vaandels.

De 2e locatie in de expositie is de Burghse Schoole. In mijn expositie Roaming Epics vertelt ik fictieve verhalen over een nomadische groep die de wereld rondreist. De verhalen worden verteld middels vaandels die versierd zijn met illustraties. De Burghse Schoole leek mij een goede plek aangezien het een museum is met verschillende archeologische vondsten. Ik stelde me voor dat het werk op deze locatie ook een oude vaandel is, achtergelaten door de nomadische groep, als waarschuwing over het water.